Laurie – The Netherlands

Zes maanden nadat Lloyd Sunderlands vrouw was gestorven, met wie hij veertig jaar getrouwd was geweest, kwam zijn zus van Boca Raton naar Caymen Key gereden om hem op te zoeken. Ze had een donkergrijze puppy meegenomen en zei dat het een kruising was tussen een border collie en een mudi. Lloyd had geen idee wat een mudi was en dat kon hem ook niets schelen. ‘Ik wil geen hond, Beth. Een hond is wel het laatste wat ik wil. Ik kan amper voor mezelf zorgen.’
‘Dat is overduidelijk,’ zei ze en ze maakte het piepkleine riempje los. ‘Hoeveel kilo ben je afgevallen?’
‘Weet ik niet.’
Ze bekeek hem eens goed. ‘Ik zou zeggen iets van zeven. Dat kon je hebben, maar niet nog meer. Ik zal een omelet met worst voor je maken. En geroosterd brood. Heb je eieren?’
‘Ik wil geen omelet met worst,’ zei Lloyd, terwijl hij de hond in de gaten hield. Die zat op het hoogpolige witte tapijt en hij vroeg zich af hoelang het zou duren voordat ze daar een visitekaartje achterliet. Het tapijt moest nodig gestofzuigd worden en waarschijnlijk ook schoongemaakt, maar er was tenminste nog nooit op geplast. De hond keek hem aan met haar amberkleurige ogen. Leek hem bijna te bestuderen.